در پی انتخابات پارلمان اروپا، صحنه سیاسی در قاره سبز به سمت راست چرخش پیدا کرد. در بسیاری از کشورها احزاب راستگرا و پوپولیست موفق شدند، شمار آرای خود را به میزان قابل ملاحظهای در مقایسه با دوره گذشته افزایش دهند و در برخی کشورها حتی به قدرتمندترین حزب بدل شدند.
رئیس شورای مرکزی یهودیان آلمان در همین خصوص گفت که پیروزی احزاب پوپولیست در اروپا را دیگر نمیتوان در قالب یک “رفتار اعتراضی” توضیح داد.
یوزف شوستر یادآورد شد که احزاب پوپولیست در جناح راست و چپ در مجموع یکپنجم آراء را کسب کردهاند.
به گفته او، این موضوع که حزب “آلترناتیو برای آلمان” با ارجاع واضح به ایدههای راست افراطی و ارتباط نامزدهای اصلی آن با رژیمهای دیکتاتوری توانست به چنین نتایجی دست یابند، “واقعیتی بسیار نگرانکننده” است.
یک مقام کمیته بینالمللی آشویتس هم گفت که از تعداد آراء کسبشده توسط أحزاب راست افراطی شوکه شده است.
کریستوفر هویبنر، معاون اجرایی رئیس این کمیته گفت که این نتایج، برای بازماندگان هولوکاست و اردوگاههای کار اجباری در آلمان بسیار افسردهکننده است.
روزنامه چپگرای لیبرالیسون در فرانسه با اشاره تصمیم مکرون برای برگزاری انتخابات زودهنگام در این کشور نوشت: «این مانند یک شوک است که رئیس دولتی که مأموریت خود را محدود کردن نفوذ جناح راست اعلام کرده است، تحت فشار راست افراطی ناچار دست به چنین اقدامی زده است.»
در این کشور حزب راستگرای پوپولیستی “اتحاد ملی” که رهبری آن را ماری لوپن بر عهده دارد، با کسب ۳۲ درصد آرا قدرتمندترین حزب شد. حزب “رنسانس”، حزب امانوئل مکرون، رئیسجمهوری فرانسه تنها ۱۶ درصد آراء را به دست آورد.
در پی این ناکامی، مکرون پارلمان فرانسه را منحل کرد و از برگزاری انتخابات پارلمانی تازه در این کشور خبر داد.
لیبرالیسون در ادامه تحلیل خود میافزاید که مکرون در حالی چنین تصمیمی گرفته که پیشتر اعلام کرده بود این انتخابات اروپا لزوماً تأثیری در سطح ملی نخواهد داشت.
بر پایه این تحلیل، مکرون با برگزاری انتخابات زودهنگام شاید میخواهد تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری بعدی در سال ۲۰۲۷ نشان دهد که میتواند مشکلات کنونی در فرانسه را حل کند به این امید که پس از دو سال آزمودن پوپولیستهای راستگرا، رایدهندگان از فرستادن جناح راست افراطی به کاخ الیزه خودداری کنند.
در اتریش “حزب آزادی اتریش” که حزبی راستگرا و پوپولیست است با کسب ۲۵/۷ درصد آراء گوی سبقت را از محافظهکاران در “حزب مردمی اتریش” ربود و به قدرتمندترین حزب در این کشور بدل شد.
روزنامه اشتاندارد در گزارشی با اشاره به این نتایج نوشت که اگرچه تعداد زیادی از مردم در مکالمات روزمرهشان میگفتند که هیچ ربطی به “حزب آزادی اتریش” ندارند اما میدانستند که این حزب در انتخابات رای قابلتوجهی کسب خواهد کرد.