۲۰۰نماینده مجلس شورای اسلامی در بیانیهای با اشاره غیرمستقیم به اقدامات طالبان برای محدودسازی آب جاری درهیرمند هشدار دادهاند که کمبود آب شرایطی را ایجاد کرده است که “اگر تا سه ماه دیگر آب به منطقه سیستان نرسد باید منتظر فاجعه انسانی در شرق کشور بود.”
در این بیانیه گفته میشود که “هرگونه ممانعت از اجرای این حقابه نقض حقوق ملت ایران و مخالف قوانین بینالمللی است” چرا که “رودخانه هیرمند و تالاب بینالمللی هامون که صیانت از آن یک رسالت جهانی است و تبعات خشکی و اکولوژیک آن متوجه کل منطقه و به طور قطع کشور افغانستان خواهد شد”.
در ادامه بیانیه از “مواضع به حق و قانونی رئیس جمهور و سایر نهادها” در باره اختلاف ایران و حکومت طالبان بر سر حقابه هیرمند دفاع شده و با اشاره به حضور “چند میلیون افغانی مهاجر” در ایران از “حاکمان کشور برادر و مسلمان افغانستان” خواسته میشود “هر چه زودتر نسبت به رهاسازی آب” به سوی ایران اقدام کنند و “نگذارند روابط دیرینه دو کشور برادر و همسایه بیش از این خدشهدار گردد.”
به رغم آن که جمهوری اسلامی گاه و بیگاه عدم تشکیل “دولت فراگیر” از سوی طالبان را در دو سالی که دوباره در قدرت را در دست گرفتهاند، مورد انتقاد قرار داده و هنوز هم میگوید که دولت طالبان را به رسمیت نمیشناسد، ولی مناسبات تجاری و دیپلماتیک با این گروه برقرار بوده و سفارت افغانستان در تهران به آنها تحویل داده شده است.
با این همه، درگیریهای گاه و بیگاه مرزی نیروهای طالبان با مرزبانان ایرانی در تلفیق با امتناعی که حاکمان کابل از نظر تهران در اجرای قرارداد سال ۱۳۵۱ و تامین حقابه ایران در پیش گرفتهاند تنشهایی را در مناسبات دو طرف دامن زده است.