خانه ناامن ترین مکان برای زنان!

پرستو فرخی

زنان در خانه‌ها توسط مردان بنام «اختلاف خانوادگی» کشته می‌شوند، بنام «فرهنگ بومی» به ازدواج اجباری گرفته می‌شوند، بنام «زنانگی» از دنبال کردن آرزوهایشان محروم‌اند، بنام «حق پدر» از انتخاب همسر محروم‌اند، بنام «تمکین خاص» به آنان تجاوز شده و باردار می‌شوند.

بنام «غریزه مادری» به خدمت گرفته می‌شوند؛ درحالیکه ردی از نام خانوادگی شان بر شناسنامه فرزندانشان نیست، بنام «قانون خانواده» زندانی شده و حق طلاق ندارند، بنام «تمکین عام» محکوم به وظایف بردگی‌اند، بنام «حق شوهر» از حق اشتغال و تحصیل، بعنوان تنها راه فرار از وابستگی، محروم‌اند.

بنام «قیمومت مرد» از حق ولایت بر فرزندان خود محروم اند. بنام «ریاست مرد» حقی بر انجام عمل جراحی ندارند. بنام «ابوّت» پدر قاتل، قصاص ندارد اما مادر قصاص می‌شود. بنام «قانون» هم ارث و هم ارزش جان‌شان نصف مردان است. بنام «ناموس و غیرت» کشته می‌شوند و زن‌کشی، خرده جنایت قابل اغماض مردان در نظر گرفته می‌شود.

براساس آمار رسمی، در دوسال گذشته از ۱۶۵ زن‌کشی، ۱۰۸ نفر از آنها توسط شوهر، ۱۷ زن توسط برادر، ۹زن توسط پسر، ۱۳ زن توسط پدر و ۱۹ زن توسط سایر مردان خانواده کشته شدند.