دئوکسی‌ریبونوکلئیک اسید (DNA) تراکم اطلاعاتی شگفت‌انگیزی دارد. به‌طور نظری می‌توان یک میلیون ترابایت داده را در یک میلی‌متر مکعب DNA جای داد. DNA در طبیعت نقش حافظه را ایفا می‌کند؛ قادر است اطلاعات پیچیده و حجم بسیار زیادی از داده‌ها را در فضایی کوچک و حتی طی هزاران سال ذخیره کند. این ویژگی تنها محدود به اطلاعات ژنتیکی نیست.
امکان استفاده از DNA مصنوعی برای ذخیره‌سازی داده‌ها پیش‌تر شناخته شده بود، اما این فناوری هنوز به مرحله‌ای نرسیده که بتواند جایگزین حافظه‌های الکترونیکی رایج شود. یکی از چالش‌های اصلی، مدیریت انعطاف‌پذیر فایل‌ها در حافظه‌های DNA است. مثلاً چندین بار خواندن یک فایل بدون تخریب آن یا ذخیره و بازیابی فایل‌های مختلف در DNA تاکنون دشوار بوده است.