رسانه های حکومتی در ایران از مهاجرت بی سابقه پرستاران زن خبر می دهند. بنا به آمار رصدخانه مهاجرت ایران، «زنان بزرگترین سهم را در آمار بیکاری دارند و جمعیت بالقوه مهاجرت در ایران هستند.»
محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار، پیشتر در این رابطه گفته بود: «آمار مهاجرت پرستاران احتمالاً نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰درصد افزایش داشته است. در کشور ما شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»
رژیم ایران برای احتراز از پرداخت حقوق کامل به پرستاران، از استخدام رسمی پرستاران خودداری می کند. بیشتر پرستاران ایران با قراردادهای موقت ۸۹روزه به کار مشغول هستند. در این قراردادها، حقوق ماهانه پرستاران بسیار کمتر از حداقل حقوق رسمی است، از مزایا و کارانه و بیمه محروم هستند و امنیت شغلی نیز ندارند. با این حال، همین حقوق کم هم به طور مرتب به پرستاران پرداخت نمی شود.
آرمین زارعیان، رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری تهران، یکی از اصلی ترین دلایل مهاجرت پرستاران را «عدم دریافت به موقع و دقیق پاداش کرونا، بی تدبیری در زمینه حفظ منابع انسانی و عدم جذب نیروهای ۸۹ روزه» توضیح داد.