بیش از 10سال است که سازمان ملل گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران تعیین کرده است. در طول این 10سال جمهوری اسلامی هیچگاه به هیچکدام از این گزارشگران ویژه اجازه سفر به ایران را نداده است هرچند این درخواست بارها و بارها مطرح شده است.
حالا که برای اولین بار شورای حقوق بشر، کمیته ویژه حقیقت‌یاب برای رسیدگی به سرکوب معترضان در جریان جنبش “زن، زندگی، آزادی” تشکیل داده و قرار است در ماه مارس (اسفندماه) اولین گزارش تفصیلی این کمیته به نشست شورای حقوق بشر ارائه شود، ناگهان اعلام می‌شود که معاون کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، ندا النشیف قرار است در اولین روزهای ماه فوریه، یک ماه پیش از ارائه گزارش کمیته حقیقت‌یاب، به ایران سفر کند.
در فاصله کوتاهی پس از اعلام این خبر، موجی از اعتراضات و درخواست‌ها از سوی ایرانیان و نهادهای حقوق بشری برای لغو یا تعویق این سفر به راه افتاد.
یکی از این اقدام‌ها، راه‌اندازی کارزاری اینترنتی برای جمع‌آوری امضا با درخواست “تعلیق” و نه “لغو” این سفر است. این کارزار به همت سعید دهقان، مدیر موسسه حقوقی بین‌المللی “پارسی لا” (Parsi Law) و مدیر پروژه حقوق بشر تاریخ شفاهی ایران با همکاری آتنا دائمی، زندانی سیاسی سابق راه‌اندازی شده و تا لحظه تنظیم این گزارش بیش از 1900 نفر آن را امضا کرده‌اند.
از سعید دهقان می‌پرسیم دلیل این مخالفت‌ها با این سفر پس از این همه سال انتظار برای رفتن یکی از بازرسان سازمان ملل به ایران چیست؟