چشم‌های نارین هنوز از اشک خیس است: «از دو سال پیش همه‌اش بدبیاری و ناکامی. تنهایی و غربت. تحقیر و کار سخت.» توصیف او از یک مهاجرت ناخواسته ردی از روزهای خوش در خود ندارد. با این‌که به قول خودش هنوز ویزه‌اش تمام نشده، اما وقتی اسم اداره امور اتباع خارجی می‌آید لرز به اندامش می‌افتد و اضطراب به جانش.
نارین‌گل دوسال پیش که طالبان اداره افغانستان را به‌دست گرفتند، تنها از آن کشور خارج شد و تصمیم گرفت نزدیک‌ترین مقصد را انتخاب کند. او یک خانه در نزدیک حرم شاهچراغ در شیراز اجاره کرد چون به نسبت بخش‌های دیگر شهر، اجاره‌اش ارزان‌تر به نظر می‌رسید. تصمیم گرفت سر کار برود. اما پس از ۱۱ ماه توانست در یک تولیدی لباس تریکو مشغول به کار شود؛ کاری سخت و تکراری. او در کشور خودش فیلم‌ساز بوده و چند فیلم کوتاه ساخته اما هنوز نتوانسته جای پایش را برای برگشتن به هنر محکم کند. می‌گوید:
او می‌گوید اجاره‌نامه‌اش کد ره‌گیری دارد و در آن قید شده که افغان است و برایش پیامک آمده که اگر در اطراف شاهچراغ ساکن‌اید، نشانی خود را تغییر بدهید.