گرامیداشت روز جهانی کارگر با بررسی چالش های پیش روی زنان کارگر در ایران
اول ماه مه در بسیاری از کشورهای جهان که نتیجه مبارزات کارگران و زحمتکشان می باشد، تعطیل رسمی است و معمولا کارگران در این روز در تظاهرات شرکت کرده و با شعارهایی مطالبات خود را برای بهبود شرایط کار و معیشت، مطرح می کنند. در حالی که در ایران تحت حاکمیت آخوندها نه تنها این روز تعطیل رسمی نیست بلکه مانع از برگزاری تظاهرات و شعارهای مطالباتی می شوند.
در این ۴۴سال که نظام ولایت فقیه در ایران حاکم شده، سیاستهای ضدکارگری، از جمله اخراج کارگران رسمی و رواج دادن قراردادهای موقت و سفید امضا و تعدیل نیروی کارخانه‌ها و کارگاهها و تعطیلی تولید، باعث تشدید فقر و کوچکتر شدن سفره کارگران گردیده است. در این میان وضع زنان کارگر در ایران از همه دردناکتر و فاجعه آمیزتر است.
علی‌حسین رعیتی فرد، معاون روابط کار وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، آمار کارگران کشور را ۱۵میلیون نفر اعلام کرده است. (سایت حکومتی بیان فردا- ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۱)
بر اساس تازه ترین گزارش سالانه بانک جهانی با عنوان «زنان، تجارت و قانون» که به وضعیت قوانین مربوط به کسب و کار زنان می پردازد، رتبه رژیم ایران در میان ۱۹۰کشور جهان در ردیف پنجم از آخر قرار گرفته است. در این گزارش که در ۱۲اسفند۱۴۰۱ منتشر شده است، با اشاره به اعتراضات زنان ایرانی برای رهایی از تبعیض جنسیتی و داشتن حقوق برابر با مردان در فضای کسب و کار، امتیاز رژیم ایران در رابطه با سه شاخص مربوط به زنان شامل قوانین محدودکننده آزادی سفر، قوانین محدودکننده آزادی تعیین محل کار و محدودیتهای قانونی مربوط به ازدواج، صفر می باشد. در این گزارش، همچنین تغییرات و اصلاحات مربوط به بهبود قوانین در فضای کسب و کار زنان از سال۱۹۷۰میلادی به بعد، نشان می دهد که رژیم ایران طی ۵۳سال گذشته تنها ۲ امتیاز کسب کرده است و از نظر دستمزد و دیگر قوانین حاکم بر محیط کار باز در رده‌ی بدترین کشورهای جهان است.
رژیم آخوندی از نظر حضور زنان در بازار کار و سهم درآمدی در میان کشورهای در حال توسعه رتبه بسیار پایینی دارد.
دستمزد کارگران در سال۱۴۰۲
طبقه کارگر امروزه درگیر فقر مطلق هستند و این نتیجه سیاستهای دولت در افزایش حقوق است که سبب فقیرتر شدن کارگران شده است.
زیرا حقوق کارگران به میزان افزایش تورم بالا نرفته است. با اینکه بانک مرکزی، تورم اسفندماه را ۶۷درصد اعلام کرد ولی حقوق کارگران فقط ۲۷درصد افزایش یافته و به ۵میلیون و ۳۸۰هزارتومان رسیده است. در صورتی که خط فقر اعلام شده در حال حاضر بین ۱۷تا۲۰میلیون تومان در شهر و ۱۲میلیون در روستاهاست. (سایت حکومتی اعتماد آنلاین – ۱۲ فروردین ۱۴۰۲)
سوانح کار برای زنان کارگر در ایران
سوانح ناشی از کار برای زنان کارگر در ایران، فقط از دست دادن جان یا قطع عضو نیست. بلکه انواع آسیبهای جسمی و روحی و جنسی، زنان کارگر را گرفتار کرده است. چرا که در قلب خیابانهای مرکزی تهران یا مناطق اقتصادی در غرب پایتخت، آلاینده های شیمیایی و هورمونی در شرکتهای دارویی به جانشان رسوخ کرده و ریه هایشان را تهدید می کند. در برخی از کارگاههای تولیدی زنان بدون ایمنی، گوشی و تجهیزات محافظتی کار می کنند و در معرض آسیبهای شنوایی و مغزی هستند.
موارد بسیاری اتفاق افتاده که زنان در مسیر رفتن به سر کار به دلیل استفاده از خودروهای مستهلک برای ایاب وذهاب آنها در تصادفات جان باخته اند.
مرضیه طاهریان کارگر نساجی به علت گیر کردن سرش در دستگاه رینگ ریسندگی جان سپرد. یک زن کارگر ۴۰ ساله به علت کشیدن شدن به داخل دستگاه داغ زن قنادی جان خود را از دست داد.
یا اینکه سه زن کارگر در یک کوره پزخانه در وایقان، آذربایجان شرقی، در اثر انفجار در اتاقک کارگری به شدت مجروح شدند. (سایت حکومتی فرارو – ۸ شهریور ۱۳۹۶)
زنان کارگر این مشکلات را در بسیاری موارد بدون امکانات بیمه و سرویس رفت و آمد و غذا و برای حقوقهایی کمتر از ۳میلیون تومان تحمل می کنند.
هیچ نظارت سیستماتیکی برای این کارگاهها نیست. با توجه به اینکه قراردادهای این کارگران هم سفید امضاست، شامل هیچ حق و حقوقی نمی شوند. به طور مثال اگر کارگران دچار حادثه شوند نمی توانند پیگیری قانونی انجام دهند چرا که نه فیش حقوقی دارند و نه پرداخت بانکی از سوی کارفرما چون حقوقها را نقدی می گیرند. در برخی از واحدهای کار زنان به اندازه مردان در کارهای سخت با ساعتهای طولانی در حال کار هستند. (سایت حکومتی فرارو – ۲۱ فروردین ۱۴۰۱)
برخی کارشناسان شرایط سخت و طاقت فرسای کار برای زنان کارگر در ایران را به «برده داری نوین» تشبیه کرده اند. دستمزد کم، رده های پایین شغلی و نبود امنیت شغلی از جمله معضلات زنان کارگر در ایران می باشد.