حسین رونقی در حضور توماج صالحی لب‌های دوخته‌‌شده‌اش را باز کرد

حسین رونقی، زندانی سیاسی سابق که در اقدامی اعتراضی لب‌هایش را دوخته بود، پس از آزادی توماج صالحی و نسرین شاکرمی به این اقدام خود پایان داد.

او چند روز پس از مرگ کیانوش سنجری، یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳، با دوختن لب‌های خود، خواستار آزادی زندانیان سیاسی از جمله توماج صالحی و نسرین شاکرمی شده بود.

رونقی با انتشار عکسی از خودش و توماج صالحی در شبکه اجتماعی اکس نوشت: « لب‌های دوخته، فریاد علیه حکومتی بود که بیش از چهار دهه، پس از فاجعه‌ی ویرانگر پنجاه‌ و هفت، کمر به ویرانی سرزمین غنی ایران بسته و زندگی، امنیت و رفاه را از ملت ایران سلب کرده است.»

حسین رونقی در پست خود افزود: «لب‌هایم را دوختم تا همان‌طور که کیانوش گفت:  “شاید تلنگری باشد.“  کیانوش از جانش گذشت تا رنج مردم ایران را آشکارتر کند.»